Kombinezony na szelkach (lub kombinezony na szelkach , jak są znane w Ameryce) to prawdziwe klasyki projektowania użytkowej odzieży roboczej . Noszone przez stolarzy, malarzy, mechaników, pracowników fabryk i prawie każdego, kto potrzebuje wytrzymałej, praktycznej odzieży , kombinezony są istotną częścią garderoby roboczej od ponad 150 lat i nadal są przydatne.

Kolekcja tego sezonu zawiera pełną gamę modeli ogrodniczek zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet, więc czas na małą lekcję historii wydawał się odpowiedni...

1 - Pochodzenie amerykańskich kombinezonów na szelkach

Chociaż nikt nie może powiedzieć na pewno, uważa się, że słowo „kombinezon” powstało w XVII wieku w indyjskiej wiosce Dongri . Położona na wybrzeżu w pobliżu Bombaju, ta mała wioska słynęła z produkcji wytrzymałej bawełnianej tkaniny perkalowej barwionej na kolor indygo , znanej jako „dungri”. Ta wytrzymała tkanina wkrótce trafiła do Anglii, gdzie nazwa została zangielizowana z „dungri” na „ogrodniczki”.
Dzięki swojej wytrzymałej naturze, niskim kosztom i nieskomplikowanemu wyglądowi „ogrodniczki” były idealną tkaniną na odzież roboczą , a pod koniec XVIII wieku były używane do produkcji prostych ubrań typu „wszystko w jednym”. . Noszone przez rolników, niewolników i marynarzy, te kombinezony zostały zaprojektowane jako warstwy ochronne do noszenia na koszulach i spodniach, jako bardzo potrzebna ochrona przed tłuszczem, olejem i błotem. Chociaż są zbyt duże, aby łatwo pasowały do ​​​​ubioru, zostały zaprojektowane z kilkoma dodatkowymi funkcjami, aby nie potknąć się o swoje narzędzia lub maszyny.

Odzież robocza ewoluowała szybko przez cały XIX wiek, podobnie jak praca (i jej metody). Zbudowano linie kolejowe, na obrzeżach każdego miasta powstały fabryki, a po zakończeniu wojny secesyjnej wyemancypowani niewolnicy zajęli się uprawą roli, aby zarobić na życie. Wraz z rewolucją przemysłową i pojawieniem się linii produkcyjnej, podstawowe slopy z XVIII wieku ustąpiły miejsca nowej fali kombinezonów z wieloma kieszeniami , z metalowymi nitami i trzypunktowymi szwami.

2 - Różne sposoby noszenia ogrodniczek

Niektóre były po prostu noszone na spodniach (jak „ogrodniczki z talią” , które stały się dzisiejszymi dżinsami), inne zakrywały również ramiona (jak dość oczywiste „bawełny” ), ale być może najbardziej uniwersalne były „kombinezony na szelkach” , które zadanie spodni wierzchnich, szelek i pasa na narzędzia za jednym zamachem. Produkują je niezliczone amerykańskie marki, ale formuła jest zasadniczo taka sama: trwała bawełniana tkanina, wygodne kieszenie i luźny, swobodny krój, który pasuje do różnych kształtów amerykańskiego pracownika.

Zanim Henry David Lee opatentował swój kombinezon na szelkach do masowej produkcji w 1911 roku, prosty projekt stał się już nieoficjalnym mundurem robotniczym i symbolem amerykańskiej klasy robotniczej . Malarze nosili białe płótna, kolejarze nosili hikorowe paski, a ci, którzy pracowali na farmach (jak właściciel widły o kamiennej twarzy w American Gothic Granta Wooda) nosili niebieskie dżinsy. Tkaniny te wyparły oryginalny „ogólny” materiał, który utorował drogę, ale przynajmniej w Wielkiej Brytanii nazwa przylgnęła do opisu samego ubioru.

3 - Ewolucja kombinezonu na szelkach w XIX wieku

Kiedy I wojna światowa wysłała miliony kobiet do pracy na farmach i fabrykach, długie spódnice „porządnej damy” nagle wydały się szczególnie niepraktyczne. Kilka firm odzieżowych próbowało zaspokoić zapotrzebowanie na damską odzież roboczą za pomocą bawełnianych Bloomersów, ale dla wielu stare kombinezony były równie skuteczne.

To przesunięcie w kierunku funkcji w odzieży damskiej zapoczątkowało odejście od dusznych formalnych projektów XIX wieku, a podczas II wojny światowej wizerunek ciężko pracującej kobiety w kombinezonie regularnie pojawiał się na plakatach i kronikach filmowych. Po raz kolejny kombinezony stały się potężnym symbolem , tym razem reprezentującym ciężką pracę w domu.

W czasie II wojny światowej kombinezony były również używane do celów wojskowych . Praca na pokładzie lotniskowca była ciężką pracą wymagającą poważnego ubioru . Zaprojektowane, aby były odporne na wilgoć i pogodę, „śliniaki pokładowe” noszone przez Marynarkę Wojenną Stanów Zjednoczonych były wyraźnie bojowym podejściem do kombinezonów , w których paski z hikory zastąpiono ciężką tkaniną dżungli w kolorze oliwkowym.

Kolejny ciekawy rozdział w historii kombinezonów miał miejsce w Alabamie w latach dwudziestych XX wieku . Rozgniewana rosnącymi cenami odzieży grupa znana jako „Klub kombinezonów” w proteście zaczęła nosić stare kombinezony. Ta grupa postrzegała kombinezony jako uosobienie dobrze wykonanej, przystępnej cenowo odzieży i przeciwieństwo zysku w przemyśle odzieżowym , i wkrótce wywołała ruch wśród klasy średniej, aby zastąpić garnitury odzieżą roboczą.

Osoby zaangażowane w ruch na rzecz praw obywatelskich w latach 60. również rozumiały kombinezony i często nosiły je na marszach i demonstracjach , aby podkreślić ich związek z XIX-wiecznymi dzierżawcami.

4 - Jak obecnie odnawia się kombinezony?

Był to autentyczny strój do skromnej odzieży roboczej, a przez całą drugą połowę XX wieku kombinezon pozostawał silnym symbolem, noszonym przez wszystkich , od grup hip-hopowych na wybrzeżu po pastoralne zespoły indie z lat 80. Co więcej, kontynuował aby spełniać swoją podstawową funkcję jako odzież robocza, i nawet dzisiaj jest noszona przez rzesze ciężko pracujących mężczyzn i kobiet .

W tym sezonie wracają granatowe ogrodniczki . Zainspirowane chlapaczami pokładowymi marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych, są dostępne dla mężczyzn z bawełny z barwionym pigmentem płótnem i dżinsem Kuroki, a dla kobiet z bawełny w paski hikory. Jest też nowy model damski , trafnie zatytułowany „New Dungaree” . Inspirowane amerykańską odzieżą roboczą z połowy stulecia, mają luźny, oversize'owy krój i wyjątkowy projekt klamry zapożyczony z pary ogrodniczek vintage z lat 50. Podobnie jak klasyczne style wspomniane w tym artykule, są one skonstruowane z myślą o praktycznej i wszechstronnej funkcji z myślą o ogrodniczkach.