Πρόσφατα φόρεσα μερικές τζιν φόρμες - voila! - Από σοβαρός επιχειρηματίας πέρασα σε παλιομοδίτικο κάρβουνο. Το είδος που έτρεχε τα τρένα της δεκαετίας του 1930. Σκέφτηκα, κοιτώντας τον καθρέφτη, ότι θα μπορούσα να περάσω για έναν αγρότη από τη δεκαετία του 1950, που έκλεβε καλαμπόκι. (Είναι το καλαμπόκι κάτι για να «χτυπήσω»;) Σίγουρα δεν ένιωθα σαν τον εαυτό μου.
Φυσικά, υπάρχει μια λεπτή γραμμή μεταξύ της ευχάριστης μεταμόρφωσης και του Halloween getup. «Αν δεν είσαι εργάτης, η σαλιάρα γίνεται πιο ενδυματολογική», είπε η Ann Richardson, η ιστορικός της μάρκας στο Dickies , μια εταιρεία στο Φορτ Γουόρθ του Τέξας που κατασκευάζει φόρμες από την έναρξή της το 1922. Παραδοσιακά, οι φόρμες ανταποκρίνονται στις ανάγκες όσων εργάζονται στα χωράφια σιτηρών , σε εργοτάξια ή σε εργοστάσια. Αλλά τα σημερινά δημιουργικά εκτιμούν επίσης την πρακτικότητα . «Μπορείτε να τα λερώσετε και υπάρχουν παντού τσέπες για τυχαία πράγματα», είπε η Noémie Salia, 26 ετών, σχεδιάστρια φωτιστικών και κατασκευαστής μοντέλων στον ελεύθερο χρόνο της.
Οι Dungarees έχουν φλερτάρει μερικές φορές με τη μόδα, ειδικά τη δεκαετία του 1990. Για να δείτε: η αξιολάτρευτη Jennifer Aniston με το παρατσούκλι "Friends" ή ο λιγότερο χαδιάρης Tupac φορώντας ένα ζευγάρι που φέρει το έμβλημα "Thug Life". Οι χίπις του εβδομήντα αγκάλιασαν φτηνά μπουντρούμια για να ξεχωρίσουν από το κατεστημένο. Τα παιδιά των δικηγόρων και των μεθυσμένων μεσαίων στελεχών «ταυτίστηκαν με την εργατική τάξη και την εξέγερση και αντιτέθηκαν στο να είναι πολύ καλά ντυμένα όλη την ώρα», είπε η κ. Richardson για την αντιπολιτισμική χειρονομία.
Σήμερα, παρά τους ολοένα και πιο casual ενδυματολογικούς κώδικες, οι φόρμες παραμένουν δύσκολες πωλήσεις για όσους δεν έχουν μπουκάλι ή πριόνι. Ο σύμβουλος μάρκετινγκ Jeff Thrope, 35 ετών, θυμάται ότι ένιωθε ότι τον κρίνουν ενώ φορούσε φόρμες στη δουλειά: «Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που γνώρισα πίστευαν ότι ήμουν εντελώς χαμένος. .
Χρειάζεται κότσια για να αψηφήσεις τέτοια λογοκρισία. Και, όπως οι περισσότεροι κίνδυνοι στυλ, το να είσαι διάσημος βοηθά. Ο Coluche υπέστη λίγες συνέπειες όταν φόρεσε τζιν φόρμες κατά τη διάρκεια μιας τηλεοπτικής εμφάνισης. Τώρα, καθώς άλλες μόδες πριν από το 2000, όπως τα φαρδιά τζιν και τα χοντρά αθλητικά παπούτσια, βιώνουν μια αναγέννηση, μάρκες όπως το Our Legacy ή το Supreme προσφέρουν επίσης νέες φόρμες.
Αφού άλλαξα τις εντυπωσιακές φόρμες μου με μια πιο καθαρή, ολόλευκη εκδοχή από την Dickies, το δέλεαρ των φόρμες άρχισε. Ήμουν χαρούμενος που είχα μια τσέπη στο μέγεθος ενός smartphone στο επίπεδο του θώρακα. Βρήκα επίσης περίεργη άνεση φορώντας ένα ρούχο/κοστούμι από τους ώμους μέχρι τα δάχτυλα. Ωστόσο, το ύφασμα ήταν άκαμπτο (μου λένε ότι χαλαρώνει μετά από μερικές πλύσεις) και τα μπατζάκια του παντελονιού ήταν αρκετά φαρδιά για να χωρέσουν ένα παντελόνι καμπάνα. Επίσης, το μαργαριταρένιο χρώμα με έκανε νευρικό να μοιάζω με κάποιον που κατευθύνεται στον χώρο εργασίας του. Γι' αυτό επέλεξα ένα πιο αδύνατο παντελόνι σε πράσινο χρώμα για το Hellfest Festival στο Clermont-Ferrand, με απαλό ύφασμα και ίσιο κόψιμο που μου φαινόταν σχεδόν απαλό.
Τα φορούσα στο μεσημεριανό γεύμα, εκμεταλλευόμενος τις επιπλέον τσέπες για να κρύψω μερικά στυλό και ένα διπλωμένο σταυρόλεξο του Σαββάτου. Το πλήθος φαινόταν αδιάφορο, αν και για να είμαι δίκαιος, έφαγα εκεί, στο αναψυκτήριο, όπου αφθονούν τα περίεργα ρούχα. Μετά το γεύμα, ενώθηκα με τον αδερφό μου για να παρακολουθήσω κάποιες εκθέσεις τέχνης, που φαινόταν σαν το κατάλληλο πλαίσιο για μια τόσο ιδιόμορφη εμφάνιση. Το μόνο σχόλιο ήρθε από τον αδερφό μου, ο οποίος απλά με ρώτησε πού πήρα αυτές τις φόρμες. Έδωσε στο ύφασμα - ένα στεγνό βαμβάκι χαρακτηριστικό των στρατιωτικών παντελονιών - ότι τους έδωσε μια γυαλισμένη εμφάνιση. Παρ' όλα αυτά, άλλαξα σε τυπικό βαμβακερό παντελόνι πριν φύγω για δείπνο. Ακόμη και σε ένα εστιατόριο χαμηλού κόστους, δεν ήμουν έτοιμος να με παρεξηγήσουν με έναν αγρότη στο τραπέζι.