Από γραφικούς κήπους μέχρι εργοτάξια, από καφετέριες μέχρι υπαίθρια μπάρμπεκιου, οι φόρμες έχουν μεταμορφωθεί ξανά και ξανά για να καλύψουν τις ανάγκες όσων τις φοράνε. Αρχικά, οι φόρμες ήταν χρηστικά ρούχα εργασίας σχεδιασμένα για γεωργία και ψάρεμα, αλλά έχουν καθιερωθεί στην αμερικανική μόδα, τα μέσα ενημέρωσης και την κουλτούρα. Στην αληθινή χρηστική μόδα, το όνομά τους είναι ο σκοπός τους - τα μπουντρούμια σχεδιάστηκαν για να φοριούνται πάνω από τα ρούχα του χρήστη για να τα προστατεύουν ενώ εργάζονται. Στη σύγχρονη εποχή, οι φόρμες έχουν περάσει από τα ρούχα εργασίας στα ρούχα ελεύθερου χρόνου, με αλλαγές στην επιλογή υφασμάτων και στα σχεδιαστικά χαρακτηριστικά. Αυτό το ρούχο έχει μεταμορφωθεί με τους αιώνες για να γίνει ένα ρούχο της επιλογής , ανθεκτικό και μοντέρνο.

1 - Ανατομία της Σαλλιάρας

Ο όρος «φορμάκι» αναφερόταν κάποτε σε πολλούς τύπους ρούχων, συμπεριλαμβανομένων των εσωρούχων και των εξωτερικών ενδυμάτων. Στη συνέχεια, ο όρος συντομεύτηκε σε φόρμες με σαλιάρα , ή φόρμες ανάλογα με την καταγωγή σας, περιγράφοντας ένα ρούχο με μια σαλιάρα προσαρτημένη στο παντελόνι. Αυτές είναι οι φόρμες που έρχονται πιο συχνά στο μυαλό σήμερα.

Η σαλιάρα αποτελείται από δύο κύρια μέρη: το παντελόνι, που είναι παραδοσιακά φαρδύ, και το σαλιάρα, που είναι ένα κάλυμμα στο στήθος που συνδέεται με το μέρος του παντελονιού.

Σε όλη την ιστορία, η σαλιάρα της φόρμας έχει υποστεί αρκετές τροποποιήσεις. Αρχικά, η σαλιάρα σχεδιάστηκε ως προέκταση του ποδιού , γνωστή ως συνεχής σαλιάρα. Αυτό το στυλ επικράτησε από τα μέσα της δεκαετίας του 1880 έως τις αρχές του 1900. Στα τέλη του 1800, η ​​σαλιάρα επανασχεδιάστηκε από τον Louis Lafont ως ένα ξεχωριστό κομμάτι υφάσματος που προσαρτήθηκε στο παντελόνι της φόρμας, γνωστό με το όνομα ξεχωριστή σαλιάρα .

Για 30 χρόνια συνεχείς και ξεχωριστές σαλιάρες έχουν κατασκευαστεί ως δημοφιλή στυλ. Μετά το 1916, οι συνεχόμενες σαλιάρες σπάνια κατασκευάζονταν και η ξεχωριστή σαλιάρα ήταν το κυρίαρχο στυλ έκτοτε – με εξαίρεση τις παιδικές φόρμες, οι οποίες διαθέτουν τόσο συνεχείς όσο και ξεχωριστές σαλιάρες.

2 - Οι φόρμες είναι ανθεκτικές και μοντέρνες

Αρχικά, οι φόρμες κατασκευάζονταν από τζιν ή βαρύ καμβά για ανθεκτικότητα και λειτουργία, ή αδιάβροχα ή αδιάβροχα υφάσματα για ψάρεμα. Δεδομένου ότι θεωρούνταν ρούχα εργασίας για πολλές δεκαετίες, η ανθεκτικότητα και η άνεση ήταν τα κύρια ζητήματα κατά το σχεδιασμό φόρμας.

Μέχρι τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι φόρμες φορούσαν κυρίως άντρες ή ως στολές παιχνιδιού για παιδιά. Αλλά από τη στιγμή που οι γυναίκες έπρεπε να εισέλθουν στο εργατικό δυναμικό για να υποστηρίξουν την πολεμική προσπάθεια, τα καθημερινά τους ρούχα θεωρήθηκαν πολύ επικίνδυνα για δουλειά στο εργοστάσιο , και ένα κύμα ευρεσιτεχνιών εμφανίστηκε για να δημιουργήσει τα ρούχα της εργασίας που χρειάζονταν οι γυναίκες.

Μετά από κάθε παγκόσμιο πόλεμο, εμφανίζονταν πιο μοδάτες φόρμες για γυναίκες. Ο πρακτικός σχεδιασμός των dungarees έχει προσαρμοστεί ώστε να περιλαμβάνει μαλακά λαιμόκοψη , χαρακτηριστικά που σφίγγουν τη μέση, λεπτές τσέπες και στυλ ποδιών που φουντώνουν, λεπτομέρειες που ταιριάζουν περισσότερο στη μόδα παρά στη λειτουργία. Οι πιο μοδάτες φόρμες χρησιμοποιούν ελαφριά βαμβακερά αντί για τζιν ή καμβά, τα οποία εξακολουθούν να υποβιβάζονται στα ρούχα εργασίας. Τα μοντέρνα ρούχα εργασίας και οι φόρμες συνέχισαν να πωλούνται μέχρι σήμερα. Μπορείτε ακόμα να αγοράσετε ανθεκτικές φόρμες εργασίας σε καμβά πάπιας ή βαρέων βαρών τζιν, αλλά θα βρείτε επίσης μοντέρνες φόρμες σε υφάσματα που κυμαίνονται από λινό έως ελαφρύ τζιν.

3 - Πρώτον, το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας: Levi's εναντίον Lee Jeans

Πότε ακριβώς εμφανίστηκαν οι φόρμες; Το πρώτο πατενταρισμένο ένδυμα με πριτσίνια , το οποίο τελικά έγινε το εμβληματικό Levi's 501 Blue Jean, κατοχυρώθηκε ως φόρμες από τη Levi Strauss & Company το 1873. Ήταν ένα από τα πρώτα διπλώματα ευρεσιτεχνίας για ένα σύνολο μαζικής παραγωγής. Αλλά οι φόρμες του Levi's δεν ήταν σαλιάρες . ήταν απλά φόρμες παντελονιού, γνωστές και ως φόρμες με μέση, που φοριόνταν πάνω από εσώρουχα.

Μόλις τη δεκαετία του 1960, όταν οι baby boomers άρχισαν να υιοθετούν τον όρο «τζιν» αντί να χρησιμοποιούν «dungarees» ή «φόρμες μέσης», που τα Levi's 501 διαφοροποιήθηκαν από τον όρο «φόρμες».

Παρά το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας που κατατέθηκε το 1873, η Levi Strauss & Company δεν ήταν ο αρχικός εφευρέτης της κρεμαστής φόρμας. Οι πρώτες φόρμες μαζικής παραγωγής κατοχυρώθηκαν και κατασκευάστηκαν από την Lee Jeans το 1921. Οι φόρμες σαλιάρα κατασκευάζονταν πριν από αυτό το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από εταιρείες όπως η Carhartt , αλλά η Lee Jeans μπόρεσε να πατεντάρει πρώτα το στυλ. Αυτά τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας, ωστόσο, εμφανίστηκαν πολύ αφότου φορούσαν οι φόρμες σε τακτική βάση.

4 - Τζιν, φυλή και κοινωνική τάξη

Δεν υπάρχει καμία απόδειξη για την ύπαρξη ενός και μόνο εφευρέτη φόρμας ανάρτησης και δεν υπάρχει ακριβής ημερομηνία εμφάνισής τους . Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι φόρμες χρησιμοποιήθηκαν ήδη από τα τέλη του 1700 ως προστατευτικά ρούχα τζιν και φοριούνταν τακτικά από σκλάβους . Το τζιν χρησιμοποιήθηκε εν μέρει επειδή το υλικό ήταν στιβαρό και εν μέρει επειδή έφερνε έντονη αντίθεση με τα λινά κοστούμια και τις δαντελένιες ομπρέλες των οικογενειών φυτειών.

Εκτός από την ανθεκτικότητα και την πρακτικότητα, οι τζιν φόρμες χρησιμοποιήθηκαν για να οριοθετήσουν οπτικά τη φυλή και την κοινωνική τάξη . Αφού τελείωσε ο Εμφύλιος Πόλεμος και η Διακήρυξη της Χειραφέτησης κατέστησε παράνομη τη δουλεία των κατοικιών στις Συνομοσπονδιακές Πολιτείες, η μερίδα καλλιέργειας έγινε ο νέος κανόνας. Οι τζιν φόρμες φορούσαν τακτικά από τους sharecroppers , γεγονός που διαιώνισε την αρνητική αντίληψη ότι οι τζιν φόρμες ήταν για μαύρους Αμερικανούς και φτωχούς λευκούς Αμερικανούς.

Στη δεκαετία του 1960, ακτιβιστές για τα πολιτικά δικαιώματα χρησιμοποίησαν τζιν φόρμες – που εξακολουθούν να συνδέονται στενά με το sharecropping – για να συμβολίσουν πόσο μικρή πρόοδος είχε σημειωθεί από την ανοικοδόμηση. Στην αρχή, οι ακτιβιστές για τα πολιτικά δικαιώματα φορούσαν φόρμες για πρακτικότητα - είχαν βαρεθεί να φτιάχνουν δάκρυα από σκύλους επίθεσης και λόγχες υψηλής πίεσης και το τζιν μπορούσε να αντισταθεί στην κακοποίηση. Ωστόσο, η χρήση τζιν φόρμες σε ένδειξη διαμαρτυρίας δεν εφαρμόστηκε πλήρως από τους ακτιβιστές.

Η πολιτική του σεβασμού - η ιδέα ότι οι μαύροι διαδηλωτές πρέπει να είναι καλοκομμένοι και ντυμένοι με την κυριακάτικη ενδυμασία τους - έχει δημιουργήσει μια σφήνα μεταξύ των ακτιβιστών. Θεωρήθηκε ότι διαμαρτυρόμενοι καλοντυμένοι θα προκαλούσαν μια πιο θετική αντίδραση από τους λευκούς καταπιεστές. Ωστόσο, το να είσαι καλά ντυμένος δεν ήταν απλώς ένας τρόπος διαμαρτυρίας για την υπεροχή των λευκών. Το να εμφανίζεσαι καλοντυμένος ήταν μια τακτική επιβίωσης που υιοθέτησαν οι μαύροι σε μια προσπάθεια να αποτρέψουν τους λευκούς υπερασπιστές από τη χρήση βίας στην καθημερινή τους ζωή, και έτσι επεκτάθηκε σε τακτικές που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων. Οι ακτιβιστές χρησιμοποίησαν και τους δύο τρόπους ενδυμασίας - κοστούμι και τζιν φόρμες - για να απευθυνθούν στο κοινό-στόχο τους.

Οι τζιν φόρμες δεν είναι απλώς μια συμβολική έκφραση. Φορώντας τζιν φόρμες, οι ακτιβιστές μπόρεσαν να συνδεθούν με μαύρες κοινότητες της εργατικής τάξης για να τις βοηθήσουν να εγγραφούν για να ψηφίσουν, κάτι που εκείνη την εποχή θα μπορούσε να σου κοστίσει τη ζωή αν ψηφίζατε ως μαύροι. Φορώντας φόρμες, οι ακτιβιστές μπόρεσαν να φτάσουν σε αυτές τις κοινότητες και να ξεπεράσουν το ταξικό χάσμα που δεν μπορούσαν όσοι φορούσαν μοκασίνια.

Το τζιν ήταν το βλέμμα του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα που συμβόλιζε βαθιά τον αγώνα των μαύρων για ελευθερία . Το να φοράς τζιν ήταν μια άμεση και ορατή διαμαρτυρία κατά της λευκής υπεροχής. Η επακόλουθη εισαγωγή του denim στο mainstream, που κυκλοφόρησε ως νεανική, φρέσκια και χαλαρή εμφάνιση, έσβησε σκόπιμα την αίσθηση και τις διακρίσεις που αντιμετώπιζαν οι ακτιβιστές των πολιτικών δικαιωμάτων που φορούσαν τζιν φόρμες. «Το παλτό φορτηγών που εισήγαγε ο Levi's στη δεκαετία του '60, στο απόγειο του κινήματος των χίπις, ήταν μια αναδρομή στο στυλ του τζιν μπουφάν που φορούσαν η εργατική τάξη και οι sharecroppers για δεκαετίες», λέει ο James Sullivan. Αυτό που θεωρούμε τώρα το κλασικό σακάκι Levi's εισήχθη ως νέο στυλ το 1962, αλλά οι φτωχοί sharecroppers στο Deep South το φορούσαν για δεκαετίες. «Η σύνδεση των sharecroppers με την αγροτική, αγροτική εργατική τάξη ενέπνευσε, εν μέρει, το τζιν, από πάνω προς τα κάτω εμφάνιση που άρχισαν να φορούν οι χίπις.

5 - Οι φόρμες είναι μοντέρνες σήμερα!

Η δημοτικότητα των φόρμες έχει πάει πάνω-κάτω με τα χρόνια. Τι φαντάζεστε όταν σκέφτεστε τις φόρμες; Για πολλούς από εμάς, σκεφτόμαστε χίπις που φορούσαν φόρμες με παντελόνι καμπάνα και ράπερ της δεκαετίας του 1990 που φορούσαν φόρμες με ένα μόνο λουράκι. Οι φόρμες όχι μόνο μας συντροφεύουν για δεκαετίες, αλλά και για αιώνες. Έχουν εμπνεύσει αμέτρητα άλλα ενδύματα όπως ολόσωμες φόρμες, μπουντρούμια ακόμα και τα αγαπημένα μας τζιν. Έχουν προσαρμοστεί για βιομηχανία, casual ντύσιμο, στρατιωτική χρήση, αθλήματα με κρύο καιρό και ακτιβισμό και πρόσφατα επέστρεψαν με πολλά στυλ και μοτίβα που θυμίζουν τα αυθεντικά vintage σχέδια. Αυτή τη στιγμή, μπορείτε να δείτε μπουντρούμια εμπνευσμένα από σχέδια της δεκαετίας του 1930 και μπουντρούμια με μοντέρνες σιλουέτες και ρετά λινά να περπατούν στον ίδιο δρόμο.

Τα dungarees είναι ένα ρούχο που εξελίσσεται συνεχώς για να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις και την αισθητική κάθε γενιάς που το φοράει. Ποιος θα τα φορέσει μετά;